Hierbij laat ik je weten dat de workshop zeer goed is bevallen, zowel tijdens als na. Het heeft het een en ander aangezwengeld dat de laatste jaren behoorlijk in de versukkeling was geraakt. Ik voelde me blakend toen ik thuis kwam. Ben er elke dag redelijk mee in de weer geweest met verrassend resultaat. Nee, niet dat bultje op mijn hand, dat zit er nog net zo. Maar op mijn werk (meervoudig gehandicapten) gebeurden kleine wondertjes.
Mijn focus deze week was Arend. Een heel apart en in wezen boeiend type, maar niet de makkelijkste om mee om te gaan. Een jongen die geniet (maar uiteindelijk natuurlijk vooral veel last heeft) van zijn vermogen om een negatieve spiraal in werking te zetten, en die daartoe een heel repertoire ter beschikking heeft. Deze week heb ik gewoon door alles heen geademd. Bijgestaan door terloopse opmerkingen die mensen maakten, kon ik op een heel nieuwe manier naar Arend kijken en zag ik waar het hem om ging. Door hem dat te geven waarom hij ‘vraagt’, bijvoorbeeld een andere, prettiger, zithouding, kussentje in de rug, boekje erbij, zat daar in no time een tevreden jongen, terwijl hij nog maar een paar minuten daarvoor de ‘zenuwenoorlog’ had ingezet; hij maakt dan een zeer onaangenaam keihard geluid waamee hij uren achtereen kan doorgaan. Hij had dat vanmiddag ook al gedaan. Toen ben ik tonen gaan zingen, net als zondag. Ik zag dat hij geboeid was en probeerde om mij na te doen. Over resonantie gesproken!
Ik kwam laat thuis vandaag, maar zo tevreden! Heb het gevoel eindelijk met die jongen aan het werk te kunnen op de enige goede manier die er is; namelijk een waar alle partijen beter van worden. Het is natuurlijk in wezen zo simpel. Maar toch.
Vriendelijke groet, Margriet Bloemhof